ชีวิตเมียฝรั่งบ้านนอก
ชีวิตเมียฝรั่งบ้านนอก
ใส่เพชรเม็ดโต แต่เมียฝรั่งแบบเราอยู่ตรงกันข้ามเลยค่ะ ฮ่า ๆ ทำไมอยู่เมืองนอกทั้งทีอุส่าห์มีสามีฝรั่ง
แต่ทำม๊าย ทำไม อิฉันจึงต้องมาติดแหง็ก กับบ้านป่าแบบนี้ล่ะคะ จะถามใครดี หันไปถามใครก็ไม่มี
แม่ลูกเตรียมตัวไปข้างนอกค่ะ พาคุณหมาไปอึ |
เราอยู่สวีเดนก็เข้าปีที่สี่แล้ว แต่ที่ยังไม่ชินก็เห็นจะเป็นบรรยากาศยามเย็น บรรยากาศค่ำคืนที่ไม่มี
แสงสว่างนำทาง บอกตรง ๆ เราเป็นคนขี้กลัวขี้ขลาดตาขาวและกลัวผีขึ้นสมองค่ะฮ่าๆ พอย้าย
มาอยู่สวีเดนก็นึกว่าจะอยู่ในเมืองกรุงศรีวิไลมีไฟส่องหน้า แต่ที่ไหนได้ ป๊าดโธ่ คุณสามีพาดิฉันเข้าป่า
ค่ะ คุณผู้อ่านคะ ฮ่า ๆ และที่สำคัญไปกว่านั้นคือเข้าป่าไม่เท่าไหร่ แต่ที่เจ๋งสุดคือบรรยากาศมันเงียบมาก
เงียบยังกับป่าช้า เพราะคนที่นี่เขาไม่สุงสิงกันมากมายแบบที่เมืองไทยที่ตะโกนแหกปากเรียกกันไปมาฮ่า ๆ
นอกจากจะเงียบแล้วบรรยากาศรอบ ๆ บ้านเราก็ยังชวนขนลุกด้วยสิคะคุณผู้อ่าน ยิ่งช่วงฤดูหนาวมืด
ไวมากค่ะคุณขา ข้าง ๆ บ้านเราจะมีโรงไม้เก่าที่เจ้าของเขาไม่ยอมมารื้อสักที แล้วมันก็ดูทรุดโทรมเก่า ๆ
เหมือนบ้านร้าง บ้านผีสิง บางทีจินตนาการว่าเดิน ๆ ไปถ้าเห็นคนอยู่ข้างในแล้วตรูจะทำไงวะ คงช็อคตาย
คาที่แน่ ๆ แหมพูดแล้วมันเข้ากับบรรยากาศฮัลโลวีนมาก ๆ เลย อิอิ
ภาพโรงไม้เก่า และบรรยากาศช่วงฤดูใบไม้ร่วงแถว ๆ บ้านค่ะ
สิ่งที่เราจินตนาการอีกอย่างคือซอมบี้ค่ะเพราะอะไรเหรอ? ก็เพราะว่าบรรยากาศและสภาพแวดล้อม
มันใช่เลยค่ะคุณผู้อ่าน เราเคยดูหนังเรื่องซอมบี้ที่เป็นซีรีย์ดูแบบติดมาก ๆ ขนาดกลัวนะเนี่ยฮ่าๆ
แล้วก็หนังซอมบี้ที่ดูนาน ๆ ก็คงจะเป็น Walking dead และอีกภาคคือ Fear the walking dead
นี่ขนาดกลัวนะดูจนจบทั้งสองภาคเลยฮ่า ๆ
เรานี่กลัวเพื่อนไม่เชื่อว่ารอบ ๆ บ้านเราน่ากลัวจริงไม่ได้โม้นะ เราเลยเอาคลิปมายืนยันค่ะ ว่ามันน่ากลัว
จริง ๆ ไปชมกันได้เลยค่ะ สะใภ้สวีเดนพาทัวร์บ้านซอมบี้ พาทัวร์รอบ ๆ บ้านที่อยู่ค่ะ ช่วงที่เราถ่ายเป็น
ช่วงฤดูใบไม้ร่วง อากาศก็จะไม่สดใสเท่าไหร่ ใบไม้เป็นสีเหลือง ส้ม แดง เราแม่ลูกอ่อนก็เอาลูกใส่เป้
ไปด้วยด้านหน้า อีกมือก็จูงหมาคุณหมาเราชื่อเฟรียยาค่ะ นางแรงเยอะยังกับช้างเลยค่ะ ลากเราทีนึง
แทบจะล้มเลย ต้องคอยระวังดี ๆ ไม่งั้นล้มหน้าหงายจมูกหักเสียโฉมได้เลยค่ะ นี่ถ้าแบกอะไรใส่หัวได้
แบบคนอินเดีย ก็คงจะแบกไปด้วยนะคะ ใช้ร่างกายให้เป็นประโยชน์ ฮ่า ๆ
ความกลัวนี้จะทำอย่างไรให้หายกลัวได้บ้าง ใครมีคำแนะนำบ้างคะ แต่เราก็ยังไม่หายกลัวกับบรรยากาศ
ซอมบี้แบบนี้สักที เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวทีไร เราจะบอกสามีว่าเราขอไม่พาหมาออกไปหากมันมืด ฮ่า ๆ
ยิ่งฤดูหนาวจะมืดไวมากค่ะ เราไม่ได้กลัวเล่น ๆ เรากลัวขี้ขึ้นสมองเลย แถมมีครั้งหนึ่งเรา พาหมาไปเดิน
แล้วเราได้ยินเสียงเดินในป่าเหมือนตัวอะไรเหยียบต้นไม้ดังกรอบแกรบ เราเลยพาหมาวิ่งไม่คิดชีวิตเลยค่ะ
หมาก็ไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ เจ้าของวิ่งก็ต้องวิ่งตาม หัวใจเต้นตุ๊บ ๆ เพราะความกลัว
บรรยากาศดี ๆ ค่ะ อิอิ
นอกจากบรรยากาศเงียบวังเวงแล้ว เมื่อไม่นานมานี้คนในหมู่บ้านยังได้พบหมีที่เพ่นพ่านไปมาในป่า
คุณสามีก็บอกว่าหมีเขากลัวเสียงคน ถ้าเดินไปในป่าให้ทำเสียงดังเข้าไว้ อุ้ย! แล้วถ้าทำเสียงดังแล้ว
หมีไม่กลัวล่ะจะทำไง พูดแล้วก็กลัวฮ่า ๆ ทุกวันนี้ยังไม่กล้าเข้าป่าคนเดียวเลยค่ะ แต่เห็นเพื่อน ๆ
คนไทยเขาไปเก็บผลไม้ป่า เก็บเห็ดกันเยอะมาก อาจจะมีเพื่อนเข้าป่าหลายคน เขาคงจะไม่กลัวกันมั้ง
เราก็เดาไปมั่วค่ะฮ่า ๆ
ชีวิตเมียฝรั่งของเราที่นี่ก็จะเป็นแบบนี้แทบทุกวัน หอบลูกออกไปข้างนอก พร้อมพาคุณเฟรียยาไปอึ
ไปฉี่ ระหว่างทางเดินก็จะเสียว ๆ หนาว ๆ ร้อน ๆ ขนลุก เพราะสถานการณ์มันพาไป ยิ่งช่วงฤดูหนาว
อย่าพูดถึงเลยค่ะ มันกลัวจนหัวใจเต้นแรง บางทีดุคุณหมาให้รีบ ๆ อึและฉี่จะได้รีบกลับบ้าน ฮ่า ๆ
ดูเอาเถิดค่ะ กลัวขนาดนี้เลย อิอิ นี่แหละค่ะชีวิตของเราเมียฝรั่งบ้านนอกตัวอ้วนดำคนหนึ่งที่พลัดถิ่น
มาอยู่ในป่าที่สวีเดน แล้วเพื่อน ๆ ล่ะค่ะมีใครที่เป็นคนขี้กลัวแบบเราบ้าง อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังนะคะ สำหรับวันนี้โม้จนหอมปากหอมคอแล้วค่ะ ขอตัวไปนอนก่อนนะคะทุกคนฝันดีค่ะจุ๊บ
ภาพทั้งหมดแค็ปสกรีนหน้าจอมือถือจาก https://www.youtube.com/watch?v=KFaTN0ztsAE&t=6s
ขอให้ทุกคนมีความสุข และรอยยิ้มทุกวันนะคะ
รักทุกคนค่ะ
ติดตามผลงานอื่นได้ที่
Line : Shinny84
Email : nypcpp@gmail.com
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น